Bloeiperiode 2019

Het bos kleurt nu helemaal groen. De ontelbare jonge beukenblaadjes laten een teer magisch lichtgroen licht door. De wilde hyacinten verwelken. Enkel op plekjes waar het zonlicht nog tot op de bloemen geraakt, hebben ze nog hun blauwpaarse kleur. Maar elke dag is er minder licht in het bos en vallen de hyacinten minder op. In de vochtrijke, kalkrijke valleien bloeit daslook. Reuzenpaardenstaart duikt op uit het ondiepe water van de bronbeekjes. Salomonszegel, gele dovenetel en Lievevrouwbedstro bloeien. Het boomkleverpaar heeft jongen. Rupsjes worden aangevoerd en mestzakjes afgevoerd. Bosmuizen zijn actief en tegen de schemering en als het rustiger wordt in het bos kunnen de reeën zich terug thuis voelen in het bos. De mooie bloeiperiode van de hyacinten is over en is uitzonderlijk snel voorbij gegaan dit jaar.

Het zonlicht geraakt steeds moeilijker tussen al de jonge beukenblaadjes tot op de hyacinten. Veel bloemen zijn bestoven en beginnen te verwelken. Het diep blauwpaars van de bloempjes wordt stilaan bleker. Intussen bloeit daslook in de kalkrijke vochtige valleien. Gele dovenetel, gewone Salomonszegel en grote muur bloeien in de lichtrijkere randen van de paden. De sporen van respectloze fotografen en smartphonegebruikers worden spijtig genoeg zichtbaar. Nieuwe paadjes en open plekken met totaal kapot gelopen hyacinten ontsieren het kwetsbaar bos. Dit is vernieling van Europees beschermde natuur. Zaterdagnamiddag 27 april is het de jaarlijkse hyacintenjogging. Er worden 1200 deelnemers verwacht. Wie nog graag rustig komt wandelen, kiest best een ander moment.

Na vijf dagen zomerse temperaturen staan alle beuken in blad. Dat is onwaarschijnlijk snel. De voorbije 25 jaar deden ze daar minstens zeven dagen over. ’t Waren wel vijf heerlijke, zonnige dagen om te genieten van een deinende paarsblauwe bloemenzee. De bloeistengels met de slanke en sierlijke bloempjes zijn nu zo sterk gegroeid dat het groen van de hyacintenbladeren bijna niet meer opvalt. En het blauw van de hemel is vervangen door een transparant lichtgroen levend glasraam. Wie graag het licht- en schaduwspel op de hyacinten ziet, mag echt niet meer te lang wachten om een boswandeling te maken. Elke dag komen er beukenblaadjes bij en krijgt de zon het moeilijker om tot aan de bloemen te geraken.

De zomerse temperaturen halen de bomen uit hun winterslaap. De beuken zijn niet meer tegen te houden. Gisteren waren er nog maar een handvol hoge bomen die blaadjes kregen. Vandaag zijn ze al niet meer te tellen. Het gaat nu heel snel. Gelukkig helpt de warmte ook de hyacinten. De valleien en flanken liggen er sprookjesachtig bij. Het bos is nu wondermooi. Een tere paarsblauwe klokjeszee, bij momenten heerlijk geurend, vult het bos. De schaduwen van de  beukenstammen leggen eindeloos lijkende strepen die nergens heen gaan over de hyacinten. De komende dagen loopt het kronendak van de beuken boven de bloemen vol met lichtgroene transparante blaadjes. Niets is zo rustgevend als wandelen in een bos gevuld met tere, zachte lentekleuren. Nog een kleine week om in het echt te genieten van het licht- en schaduwspel en te wandelen in een levend glasraam. Eens de zon niet meer tot aan de bloemen geraakt, kleuren ze snel licht blauwgrijs in plaats van paarsblauw.

De bosanemonen zijn bestoven en beginnen te verwelken. In de lichtrijke randen van de paden bloeien gevlekte aronskelk en look-zonder-look. Niets zo rustgevend als wandelen door een paarsblauw sprookjesbos onder frisgroene transparante jonge beukenblaadjes. Dat is een niet te missen lentebeleving. De plateaus waar de zon heel de dag haar warmte kwijt kan aan de bloemen kleuren diep blauwpaars. De bloeistengels van de hyacinten groeien en daardoor komen alle bloemen boven hun bladeren te hangen en verdwijnt het groen bladertapijt uit het zicht. De koelere valleien en flanken krijgen stilaan ook de onweerstaanbare lentekleuren, maar heel wat bloemen hebben nog bloemknoppen. Het wordt een race tegen de tijd voor de hyacinten die nog moeten bloeien. De heerlijk warme lentezon lokt ook de bladeren van de beuken uit hun knoppen. Hier en daar staat al een hoge beuk in blad. Zo lang ze niet allemaal beginnen blad te krijgen, ziet het er goed uit voor de hyacinten en kan de zon ze blijven verwennen en kunnen de hommels ze bestuiven. De bladeren van de hyacinten zijn nu volop een nieuwe bol aan het maken voor volgend jaar. Beschadig ze dus zeker niet door er op te stappen om een foto te nemen. Door op de bosbodem te gaan staan naast het pad, verdicht daar de bodem. De piepkleine worteltjes die uit de zaden van de hyacinten komen in de herfst geraken dan niet in de grond. En zo komen er geen nieuwe hyacinten bij. Maak alsjeblief enkel foto’s vanaf het pad. De volgende acht à tien dagen wordt het intens genieten in het bos. Langer wachten om de lente in het echt te beleven hoeft niet meer.

Wat een zalige dag om in de rust van het bos te wandelen. De bosanemonen genieten volop van de heerlijke lentezon. En de plaatsen waar de zon van ’s morgens tot ’s avonds haar warmte kwijt kan, kleuren stilaan intens blauwpaars. In de valleien, die minder uren zon krijgen, komen de hyacinten trager tot bloei. Maar met de schitterende weersvoorspellingen voor de tweede helft van de week, zullen ook de glooiingen in een onweerstaanbaar mooie bloeiende hyacintenzee veranderen. Wie in een levend sprookjesbos wil verdwalen, mag zijn wandelschoenen klaar zetten. Kies een zonnige dag en probeer in de week te komen. Het is dan veel rustiger. Info over de gratis pendelbus in de weekends vind je hier. De volgende veertien dagen wordt het genieten van de lente in het bos. Het enige wat het bos terugverlangt is om niet kapot gelopen te worden. Blijf dus alsjeblief op de paden, ook om foto’s te nemen.

Bosanemonen zijn echte zonnekloppers. Geen minuut verliezen ze onze warme ster uit het oog. De wilde hyacinten blijven maar in aantal toenemen. Elke dag kleurt het bos meer blauwpaars en toch moeten de meeste nog beginnen bloeien. Ontelbare bloemknoppen wachten op meer lentewarmte. Wie maar een keer een bezoek kan brengen, wacht beter nog. Het bos gaat nog dieper blauwpaars kleuren. Tips voor een bezoek aan het bos: volg het weerbericht, kies een zonnige dag, voorzie je van goede wandelschoenen, een flesje water en  een tussendoortje want het sprookjesbos verleidt je toch tot een langere wandeling dan je van plan was, vraag een wandelkaart (ze zijn gratis) of neem een foto van de kaart op het infobord om zeker je vertrekplaats terug te vinden en probeer in de week te komen, het is dan veel rustiger. Hou je van het bos? Van de dieren die er leven en de planten die er groeien? Bescherm het mee en blijf steeds op de officiële wandelpaden, ook om foto’s te nemen, gooi je afval niet weg. Zo laat je geen spoor na en kan iedereen evenveel genieten van die wondermooie natuur.

Zon! En daar zijn de witte sterretjes van de bosanemonen weer. Maar ook de hyacinten genieten van de lentezon. Elk dag komen er paarsblauwe bloempjes bij. De plateaus, die de zon heel de dag opwarmt, veranderen stilaan in een dieppaarsblauwe bloemenzee. Maar bij heel veel hyacinten zitten de bloemen nog in de knoppen of zijn er nog geen knoppen te zien. Vooral op de glooiingen en flanken van valleien loopt de bloei nog achter. De eerste varenbladeren ontrollen zich en aan kleine beuken wiebelen jonge frisgroene blaadjes in de wind. Elke zonnige dag is het nu de moeite om een bezoek te brengen aan het bos, zeker voor wie meer dan een keer kan komen. Gelieve er wel rekening mee te houden dat het Hallerbos een beschermd natuurgebied is met een kwetsbare en zeldzame vegetatie en geen park of recreatiedomein. Respecteer het ook in die zin. Blijf altijd op het pad. Ook om foto’s te nemen. Breng best een flesje water mee en wat eten. Goeie wandelschoenen zijn ook een aanrader. Kijk goed op welke parking je wandeling vertrekt om de auto terug te vinden. De parkings zijn genummerd. In het bos liggen meer dan 45 km officiële wandelpaden. Zonder de ruiterpaden. Maar die mag je als wandelaar niet volgen.

De hoge luchtvochtigheid hult het bos al twee ochtenden in een mistige sfeer. De bloemen van bosanemonen blijven gesloten om hun stuifmeel droog te houden. De lage temperatuur remt de bloei van de hyacinten af. De flanken en glooiingen blijven daardoor ‘groen’, het groen van miljoenen hyacintenbladeren. Die zijn nu en de komende weken intens aan het werken om nieuwe bollen te maken. Waar de bladeren vertrappeld worden, staan vanaf volgend jaar geen planten meer. Ook waar geen hyacinten groeien of op het eerste zicht geen staan, is het van belang om op het pad te blijven. Jonge hyacintenplanten zien er de eerste vier jaar uit als grassprietjes en zijn zo kapot getrapt door wie het pad verlaat om ‘maar’ een foto te nemen. Het bladertapijt van dode beukenbladeren lijkt kaal, maar is helemaal gevuld met piepjonge beukjes. Ook voor hen is het van belang om op de paden te blijven. De eerste twee blaadjes van een kiemende beukennoot lijken op twee olifantsoortjes. Eénbes en Salomonszegel sieren hier en daar de randen van de paden. De paaltjes met de aanduiding van de hyacintenwandeling staan klaar om de bezoekers binnenkort door het paarsblauw sprookjesbos te begeleiden. Vanaf dit weekend start de regeling met de gratis pendelbus. Maar voor een intens bloeiende hyacintenzee, is dit weekend nog te vroeg. Gelieve in het bos ook rekening te houden met de toegankelijkheidsregeling. Pictogrammen geven aan welk pad voor wie is: wandelaar, fietser of ruiter. Als wandelaar of fietser zeker niet de paden gebruiken die voorbehouden zijn voor ruiters aub. Ze zijn niet aangelegd als wandelpad en het kan gevaarlijk zijn.