De bosanemonen zijn bestoven en beginnen te verwelken. In de lichtrijke randen van de paden bloeien gevlekte aronskelk en look-zonder-look. Niets zo rustgevend als wandelen door een paarsblauw sprookjesbos onder frisgroene transparante jonge beukenblaadjes. Dat is een niet te missen lentebeleving. De plateaus waar de zon heel de dag haar warmte kwijt kan aan de bloemen kleuren diep blauwpaars. De bloeistengels van de hyacinten groeien en daardoor komen alle bloemen boven hun bladeren te hangen en verdwijnt het groen bladertapijt uit het zicht. De koelere valleien en flanken krijgen stilaan ook de onweerstaanbare lentekleuren, maar heel wat bloemen hebben nog bloemknoppen. Het wordt een race tegen de tijd voor de hyacinten die nog moeten bloeien. De heerlijk warme lentezon lokt ook de bladeren van de beuken uit hun knoppen. Hier en daar staat al een hoge beuk in blad. Zo lang ze niet allemaal beginnen blad te krijgen, ziet het er goed uit voor de hyacinten en kan de zon ze blijven verwennen en kunnen de hommels ze bestuiven. De bladeren van de hyacinten zijn nu volop een nieuwe bol aan het maken voor volgend jaar. Beschadig ze dus zeker niet door er op te stappen om een foto te nemen. Door op de bosbodem te gaan staan naast het pad, verdicht daar de bodem. De piepkleine worteltjes die uit de zaden van de hyacinten komen in de herfst geraken dan niet in de grond. En zo komen er geen nieuwe hyacinten bij. Maak alsjeblief enkel foto’s vanaf het pad. De volgende acht à tien dagen wordt het intens genieten in het bos. Langer wachten om de lente in het echt te beleven hoeft niet meer.