Bloeiperiode 2019
Info: in het noordwestelijk deel van het Hallerbos, het deel met de namen ‘Kapittel’ en ‘Kluisberg’, worden er bomen geveld dit jaar (is er bosexploitatie). Op verschillende plaatsen in dat deel van het bos liggen nog stammen en kruinen. Langs de paden liggen stapels brandhout. Van 1 maart tot 30 juni ligt de exploitatie stil (schoontijd) en mogen de houthakkers niet verder werken. ‘Schoontijd’ komt van het Duits ‘schonen’ wat ‘sparen’, ‘ontzien’ betekent. De schoontijd dient om de vegetatie (lentebloeiers) niet te beschadigen, te ‘sparen’ en de broedende vogels niet te verstoren.
Toestemming voor commerciële of professionele fotoshoots, met of zonder modellen, of filmopnames dient aangevraagd te worden via het filmloket. In het Hallerbos is het belangrijk om steeds overal op de paden te blijven, ook voor het maken van foto’s en filmopnames. De bodem en de vegetatie zijn zeer gevoelig voor betreding. Het gebruik van drones is niet toegestaan in het bos.
De grotere temperatuurverschillen tussen dag en nacht versterken de bladverkleuring. Prachtige herfstkleuren en hier en daar een mooie paddenstoel maken van een boswandeling een heerlijke belevenis.
Het bos kleurt nu helemaal groen. De ontelbare jonge beukenblaadjes laten een teer magisch lichtgroen licht door. De wilde hyacinten verwelken. Enkel op plekjes waar het zonlicht nog tot op de bloemen geraakt, hebben ze nog hun blauwpaarse kleur. Maar elke dag is er minder licht in het bos en vallen de hyacinten minder op. In de vochtrijke, kalkrijke valleien bloeit daslook. Reuzenpaardenstaart duikt op uit het ondiepe water van de bronbeekjes. Salomonszegel, gele dovenetel en Lievevrouwbedstro bloeien. Het boomkleverpaar heeft jongen. Rupsjes worden aangevoerd en mestzakjes afgevoerd. Bosmuizen zijn actief en tegen de schemering en als het rustiger wordt in het bos kunnen de reeën zich terug thuis voelen in het bos. De mooie bloeiperiode van de hyacinten is over en is uitzonderlijk snel voorbij gegaan dit jaar.
Het zonlicht geraakt steeds moeilijker tussen al de jonge beukenblaadjes tot op de hyacinten. Veel bloemen zijn bestoven en beginnen te verwelken. Het diep blauwpaars van de bloempjes wordt stilaan bleker. Intussen bloeit daslook in de kalkrijke vochtige valleien. Gele dovenetel, gewone Salomonszegel en grote muur bloeien in de lichtrijkere randen van de paden. De sporen van respectloze fotografen en smartphonegebruikers worden spijtig genoeg zichtbaar. Nieuwe paadjes en open plekken met totaal kapot gelopen hyacinten ontsieren het kwetsbaar bos. Dit is vernieling van Europees beschermde natuur. Zaterdagnamiddag 27 april is het de jaarlijkse hyacintenjogging. Er worden 1200 deelnemers verwacht. Wie nog graag rustig komt wandelen, kiest best een ander moment.
Na vijf dagen zomerse temperaturen staan alle beuken in blad. Dat is onwaarschijnlijk snel. De voorbije 25 jaar deden ze daar minstens zeven dagen over. ’t Waren wel vijf heerlijke, zonnige dagen om te genieten van een deinende paarsblauwe bloemenzee. De bloeistengels met de slanke en sierlijke bloempjes zijn nu zo sterk gegroeid dat het groen van de hyacintenbladeren bijna niet meer opvalt. En het blauw van de hemel is vervangen door een transparant lichtgroen levend glasraam. Wie graag het licht- en schaduwspel op de hyacinten ziet, mag echt niet meer te lang wachten om een boswandeling te maken. Elke dag komen er beukenblaadjes bij en krijgt de zon het moeilijker om tot aan de bloemen te geraken.
De zomerse temperaturen halen de bomen uit hun winterslaap. De beuken zijn niet meer tegen te houden. Gisteren waren er nog maar een handvol hoge bomen die blaadjes kregen. Vandaag zijn ze al niet meer te tellen. Het gaat nu heel snel. Gelukkig helpt de warmte ook de hyacinten. De valleien en flanken liggen er sprookjesachtig bij. Het bos is nu wondermooi. Een tere paarsblauwe klokjeszee, bij momenten heerlijk geurend, vult het bos. De schaduwen van de beukenstammen leggen eindeloos lijkende strepen die nergens heen gaan over de hyacinten. De komende dagen loopt het kronendak van de beuken boven de bloemen vol met lichtgroene transparante blaadjes. Niets is zo rustgevend als wandelen in een bos gevuld met tere, zachte lentekleuren. Nog een kleine week om in het echt te genieten van het licht- en schaduwspel en te wandelen in een levend glasraam. Eens de zon niet meer tot aan de bloemen geraakt, kleuren ze snel licht blauwgrijs in plaats van paarsblauw.
De bosanemonen zijn bestoven en beginnen te verwelken. In de lichtrijke randen van de paden bloeien gevlekte aronskelk en look-zonder-look. Niets zo rustgevend als wandelen door een paarsblauw sprookjesbos onder frisgroene transparante jonge beukenblaadjes. Dat is een niet te missen lentebeleving. De plateaus waar de zon heel de dag haar warmte kwijt kan aan de bloemen kleuren diep blauwpaars. De bloeistengels van de hyacinten groeien en daardoor komen alle bloemen boven hun bladeren te hangen en verdwijnt het groen bladertapijt uit het zicht. De koelere valleien en flanken krijgen stilaan ook de onweerstaanbare lentekleuren, maar heel wat bloemen hebben nog bloemknoppen. Het wordt een race tegen de tijd voor de hyacinten die nog moeten bloeien. De heerlijk warme lentezon lokt ook de bladeren van de beuken uit hun knoppen. Hier en daar staat al een hoge beuk in blad. Zo lang ze niet allemaal beginnen blad te krijgen, ziet het er goed uit voor de hyacinten en kan de zon ze blijven verwennen en kunnen de hommels ze bestuiven. De bladeren van de hyacinten zijn nu volop een nieuwe bol aan het maken voor volgend jaar. Beschadig ze dus zeker niet door er op te stappen om een foto te nemen. Door op de bosbodem te gaan staan naast het pad, verdicht daar de bodem. De piepkleine worteltjes die uit de zaden van de hyacinten komen in de herfst geraken dan niet in de grond. En zo komen er geen nieuwe hyacinten bij. Maak alsjeblief enkel foto’s vanaf het pad. De volgende acht à tien dagen wordt het intens genieten in het bos. Langer wachten om de lente in het echt te beleven hoeft niet meer.