De zomerse temperaturen halen de bomen uit hun winterslaap. De beuken zijn niet meer tegen te houden. Gisteren waren er nog maar een handvol hoge bomen die blaadjes kregen. Vandaag zijn ze al niet meer te tellen. Het gaat nu heel snel. Gelukkig helpt de warmte ook de hyacinten. De valleien en flanken liggen er sprookjesachtig bij. Het bos is nu wondermooi. Een tere paarsblauwe klokjeszee, bij momenten heerlijk geurend, vult het bos. De schaduwen van de beukenstammen leggen eindeloos lijkende strepen die nergens heen gaan over de hyacinten. De komende dagen loopt het kronendak van de beuken boven de bloemen vol met lichtgroene transparante blaadjes. Niets is zo rustgevend als wandelen in een bos gevuld met tere, zachte lentekleuren. Nog een kleine week om in het echt te genieten van het licht- en schaduwspel en te wandelen in een levend glasraam. Eens de zon niet meer tot aan de bloemen geraakt, kleuren ze snel licht blauwgrijs in plaats van paarsblauw.
