Bloeiperiode 2018

De bladeren van de beuken krijgen stilaan ook hun mooie herfstkleuren.

Enkele dreven krijgen een opknapbeurt. Het wegdek wordt bijgewerkt en overhangende takken worden gesnoeid. Door de uitzonderlijke droge en warme zomer hebben zelf de kruiden in het bos het moeilijk gehad. Ook de storm heeft sporen nagelaten. Enkele bomen zijn omgewaaid of afgebroken. De opvallendste bloeiers langs de paden zijn klein springzaad, heksenkruid en Robertskruid.

Het paarsblauw bloementapijt is nu helemaal verdwenen. Hier en daar is nog een bloeiende hyacint te vinden. Maar de meeste zijn verwelkt. De jonge beukenblaadjes blijven wel nog even transparant en zorgen voor een zeer zacht en rustgevend licht in het bos. Overal liggen en hangen mannelijke katjes van de beuken. Twee weken geleden hebben ze voor gele stuifmeelwolken gezorgd in het bos. Het is nu afwachten of er dit najaar veel beukennootjes zullen zijn. De muizen zullen dan hun buikjes kunnen vol eten, voorraden aanleggen en aan gezinsuitbreiding doen omdat er voldoende eten is. Omdat ze niet alle beukennootjes zullen vinden en opeten, komen er dan ook weer veel jonge beuken bij in het bos. Zo kan het bos zichzelf verjongen. De bosuilen zullen ook tevreden zijn met de vele muizen en zo op hun beurt voldoende voedsel vinden om een nieuwe generatie uilskuikens groot te brengen.

De vruchten van de hyacinten beginnen te zwellen. In juni zullen de zaden rond de moederplanten op de bosbodem vallen. In het najaar zal een worteltje uit het zaad komen en het trachten in de bodem te trekken. Dat zal alleen lukken waar bezoekers en fotografen niet op de eeuwenoude luchtige bosbodem zijn gaan staan. Want spijtig genoeg lopen de sporen van de bezoekers die de paden verlaten hebben als blijvende littekens door de vegetatie. Zelfs van de bladeren van de hyacinten blijft niets meer over. Op die plaatsen hebben de bladeren ook geen nieuw bolletje voor volgend jaar kunnen maken. En de bodem is door de betreding te verdicht om nieuwe plantjes te laten kiemen. Dat blijft een kale plek.  Het lijken paden, maar een maand geleden waren die er niet. Instagram, Facebook en Twitter zijn weer aangevuld met ontelbare foto’s van hyacinten en selfies, het bos is weer ontelbare hyacinten voor altijd kwijt en nieuw getrokken paden rijker. Waarom niet gewoon genieten zonder te vernielen van wat zo mooi, kwetsbaar en zeldzaam is? Zonde. In een foto van een bos met bloemen kun je niet wandelen en kun je de hyacinten niet ruiken. Dat kan enkel in een echt bos met bloemen. Maar dan mogen ze wel niet kapot gelopen worden.

Zachte, tere groene en lichtblauwpaarse tinten kleuren nu het bos. De hyacinten verwelken en worden bleker. Onder de eiken vallen ze al helemaal niet meer op. Enkel in de  beukenbestanden met weinig ondergroei kan nog even genoten worden van het sprookjesbos.

De geur van hyacinten hangt nog in het bos, maar elke dag geraakt het zonlicht moeilijker tot aan de bloemen. De bewegende licht en schaduwvlekken over de zee van hyacinten worden steeds schaarser. Door de zeer beperkte tijd die de hyacinten dit jaar gekregen hebben om van voldoende licht en warmte te genieten, maakt dat er nog steeds hyacinten zijn met bloemknoppen. En het bladerdek van de beuken is bijna gesloten. Gelukkig zijn de jonge beukenblaadjes nog transparant en blijft het bos op een zonnige dag sprookjesachtig mooi. Intussen bloeien ook heel wat andere lentebloeiers: gevlekte aronskelk met zijn mysterieuze bloeiwijze, de sierlijke éénbes, de opvallende look-zonder-look langs de paden, grote muur met zijn gespleten witte bloemblaadjes, gewone Salomonszegel met zijn discreet hangende bloemen en gele dovenetel met zijn gapende gele bloempjes, klaar om bestuivers te ontvangen.

De mooie periode loopt stilaan ten einde. Veel wilde hyacinten beginnen te verwelken. Elke dag komen er meer bladeren aan de beuken. Het zonlicht geraakt maar via kleine openingetjes in de kronen tot aan de bloemen. De wilde hyacinten worden stilaan iets bleker. Maar het blijft nog enkele dagen een levend sprookjesbos. Heerlijk om te wandelen en tot rust te komen. De frisgroene transparante beukenblaadjes zorgen voor een zacht diffuus licht. Wie kan, komt beter tijdens de week. En, voor wie nog niet is komen genieten: best niet te lang meer wachten om een bezoek te brengen aan het bos. In de vochtige, kalkrijke valleien bloeit daslook intussen uitbundig. Dat is vroeger dan voorgaande jaren.  Hangende zegge met zijn sierlijke hangende bloeiwijze bloeit. Ook Lievevrouwbedstro met zijn fijne witte bloempjes bloeit, maar is eerder zeldzaam in het bos. Dit weekend is het laatste weekend met de gratis pendelbus, van zaterdag tot en met dinsdag 1 mei. Meer info hier.

De flanken van de valleien kleuren nu ook paarsblauw. Maar een aantal hyacinten hebben nog bloemknoppen. Ze zullen niet veel tijd krijgen om hun stuifmeel te verspreiden en zelf bestoven te worden. Op de plateaus waar de hyacinten eerst tot bloei zijn gekomen, beginnen de eerste te verwelken. De zon geraakt elke dag wat minder tot aan de bloemen. De kronen van de beuken vullen zich met jonge lichtdoorlatende groene blaadjes. Het bos krijgt nu zachte pasteltinten.

Van zonsopgang tot zonsondergang is het heerlijk genieten van het rustgevend schouwspel van bewegende licht en schaduwplekken over de blauwpaarse bloemenzee. Jonge, bijna transparante frisgroene beukenblaadjes zorgen voor een zacht diffuus licht in het bos. Op de plateaus zijn de bloeistengels van de hyacinten intussen boven de bladeren van de hyacinten uitgegroeid. De diep blauwpaarse bloemenzee  zorgt voor een sprookjesachtige belevenis. Ook de flanken van de valleien keuren stilaan paarsblauw. In de vochtige kalkrijke delen hangt er een lookgeur van daslook. Ook daslook begint al te bloeien. De bloei van de voorjaarsbloeiers die dit jaar zo traag op gang kwam door de late koude periode is door de uitzonderlijk hoge temperaturen van de voorbije week zelden zo snel verlopen. Maar ook het uitlopen van de beuken is zelden zo snel gegaan. Vorige zondag waren de hoge beuken nog kaal. Nu is de hemel boven de hyacinten gevuld met ontelbare jonge beukenblaadjes.