info hallerbos

Het zijn de laatste dagen om te genieten van de wilde narcissen. Ze hebben ruim een maand gebloeid. De bosanemonen zijn nu de opvallendste lentebloeier in het bos. Maar op een sombere dag vallen ze minder op. De witte bloemen, soms met een rode tint, hangen dan naar beneden. Zo blijft het stuifmeel droog. Bosanemonen zijn echte zonnebloeiers. Op een zonnige dag staan hun bloemen helemaal open en als zonnepanelen naar de zon gericht. Het zonlicht verwarmd dan de witte bloemblaadjes en die warme ‘landingsbanen’ worden opgemerkt door de bestuivers. Net als vorig jaar vormt de schedegeelster veel tere gele bloemen. Maar heel uitzonderlijk worden die bestoven. De schedegeelster is een bolgewas dat zich vooral vegetatief voorplant via broedbolletjes. Langs de randen van de paden wacht speenkruid op wat meer zon om uitbundig te bloeien. Bij kleine maagdenpalm vallen nu heel wat blauwpaarse bloemen op tussen de donker groene bladeren. Het is de ideale tijd om de wilde hyacinten tot bloei te zien komen. Op de plateaus, waar het wat warmer is, verschijnen de bloemknoppen tussen de smalle hyacintenbladeren en steken de eerste paarsblauwe bloemen boven de bladeren uit. Maar op zonnige dagen zullen vooral de bosanemonen de komende tijd met een wit bloementapijt voor de lentesfeer zorgen in het bos.

Elke dag komen er bloeiende wilde narcissen bij. Zij zijn nu de opvallendste lentebloeier. Maar het hoogtepunt van de bloei zal voor de tweede helft van de maand zijn. Hartvormige blaadjes van speenkruid vullen stilaan de lichtrijke kanten van de paden. Tussen de grondbedekkende blaadjes verschijnen de eerste gele stervormige bloemen. Ook de blaadjes van de bosanemonen duiken hier en daar op, dikwijls meteen met een kleine bloemkop. De bladeren van de wilde hyacinten blijven door de dorre beuken- en eikenbladeren priemen. Beetje bij beetje kleuren ze de bosbodem groen. In de bosranden blijft de gele kornoelje opvallen. Net als de hazelaar, die bijna uitgebloeid is, bloeit hij voor er bladeren aan de struik verschijnen. ’s Ochtends is de kans het grootst om een ree te ontmoeten en met een beetje geluk ook een eekhoorn. De ochtend is ook het beste moment om te genieten van de vogels. Ze zingen nu volop en omdat er nog geen bladeren aan de bomen zijn, lukt het goed om ze te observeren. Met steeds meer kleuren en heerlijke vogelzang groeit elke dag het lentegevoel in het bos.

Sneeuwklokjes blijven volop bloeien. Niet alle gevlekte aronskelken hebben zwarte vlekken op hun bladeren. In de zonnige randen langs de paden verschijnen de niervormige bladeren van speenkruid. Bladeren van wilde narcissen en wilde hyacinten priemen door het tapijt van dorre beuken- en eikenbladeren. Bij de narcissen is hier en daar het begin van een bloemknop te zien. Van de bosanemonen is nog geen spoor te zien. Nochtans gaan ze op een bepaald moment de hyacinten ‘inhalen en voorbijsteken’ en voor een wit bloementapijt zorgen nog voor de hyacinten het bos paarsblauw kleuren. De rolronde, ragfijne grondstandige blaadjes van de schedegeelster duiken op in de randen van de paden. Een geluk dat ze dikwijls in bundeltjes staan, anders zouden ze helemaal niet opvallen. In de bosrand bloeien de hazelaar en gele kornoelje. Bij de hazelaar is het een beetje zoeken naar de piepkleine vrouwelijke bloemen met hun rode stempels. De mannelijke gele katjes vallen van ver op. Omdat er nog geen bladeren zijn aan de struiken en de bomen is het nu de ideale tijd om vogels te observeren in het bos. Miauwende buizerds en snorrende en hamerende spechten trekken de aandacht.

Waar de warmte van de zonnestralen niet geraakt, blijft het kantwerk van de nachtvorst nog een tijdje zichtbaar. De blauwgroene bladeren van de wilde narcissen priemen door het dorre bladertapijt. Hier en daar is het begin van een gele bloemknop te zien. Ook de grasgroene bladeren met een ‘boegvormige’ top van de wilde hyacinten komen al piepen, maar dat is niet uitzonderlijk in deze periode. De bladeren van de gevlekte aronskelk zijn al verder ontwikkeld. In de bosrand bloeien de gele kornoelje en de hazelaar. De gele kornoelje met kleine gele bloemen. De hazelaar met zijn opvallende gele mannelijke katjes. De vrouwelijke bloemen vallen minder op. Ze hebben geen bloemblaadjes en bestaan enkel uit een kleine bloemknop waaruit de rode stempels steken. Die zijn kleverig en klaar om het stuifmeel op te vangen dat de wind uit de mannelijke katjes blaast. Op rozen vallen de rozenmosgallen van de rozenmosgalwespen op. De bolvormige, mosachtige gallen zijn als ‘appartementsgebouwen’ met meerdere broedkamers voor de larven.  Met een beetje geluk is een ree te zien. Wie thuis een verrekijker heeft, brengt die best mee. Nu er nog geen bladeren aan de bomen en struiken zijn, is dat echt plezant om de dieren rustig mee te observeren. De brug centraal in het bos over de RO wordt in de zomer, na het bouwverlof, afgebroken (of reeds na 15 mei). In de plaats komt een 65 m breed ecoduct. Voor wandelaars en fietsers is een 5 m breed pad voorzien. Als voorbereidende werken zullen voor 15 maart bomen geveld worden waar de taluds van het ecoduct komen.

Sneeuwklokjes, de eerste tekenen dat de winter stilaan overgaat in de lente. Hun smalle bladeren met een harde top priemen door de bevroren bodem en bladeren. Gelukkig zijn ze bestand tegen een laagje sneeuw en de vorst die zeker nog zal toeslaan. Tot -30°C kunnen ze aan. Dat dankzij zelfgemaakt ‘antivries’ in hun bladeren. Zetmeel uit de bol wordt omgezet in suikers die als ‘antivries’ in de bladeren werken. Omdat ze zo vroeg bloeien, zijn sneeuwklokjes niet afhankelijk van bestuivers om zich voort te planten. Sneeuwklokjes vermeerderen zich vooral door het delen van de bol. Daarom staan ze ook dikwijls met zoveel zo kort bij elkaar. Op warme dagen kan een hommel wel eens op bezoek komen en zorgen voor kruisbestuiving.
Ook bij de gele kornoelje verschijnen voorzichtig de bloemen. De mannelijke katjes van de hazelaar lopen uit en wachten op de eerste warmere dagen om hun stuifmeel via de wind de wereld in de sturen.
In het bos is het nu planttijd. Het plantgoed dat voorlopig in bundels in de grond zat om het te beschermen tegen uitdroging, wordt naar de plantplaatsen gebracht. Delen in het bos waar de fijnsparren in grote groepen afgestorven zijn door een aantasting van de letterzetter, een vervelende kever voor een aantal boomsoorten, zijn intussen heraangeplant met verschillende loofhoutsoorten. En tussen het Hallerbos en het Lembeekbos is een stukje bijgeplant aan het ‘Heldenbos’ waar in 2021 de eerste bomen werden geplant.