Naar aanleiding van de Week van het Bos komen deze maand meer dan 2600 kinderen op bezoek in het bos. Van de 3e kleuterklas tot en met het zesde leerjaar krijgen ze een aangepaste belevingswandeling. Na een lange droge periode verschijnen ook de eerste paddenstoelen. De heidegebieden in het bos worden gemaaid.
Langs de randen van de paden zijn nog bloeiende planten te vinden: groot springzaad, klein springzaad, geel nagelkruid, Robertskruid en boswederik. Voor paddenstoelen is het wachten op vochtiger weer. Toch duiken er hier en daar op: gewone zwavelkop, russula’s en boleten. Op de paden is het opletten voor de vele rondkruipende mestkevers. In de bosrand zorgt de wilde kardinaalsmuts met zijn roos-rode vruchten en roodverkleurende bladeren voor de eerste herfstsfeer. Ter info: paddenstoelen mogen niet geplukt worden. Ze hebben een bijzondere band met de bomen en zo kan elke bezoeker genieten van deze zeer mooie ‘hoedjes’.
Klein springzaad, heksenkruid en schaduwkruiskruid zijn de opvallendste bloeiers in het bos.
De meest opvallende zomerbloeiers in het bos zijn heksenkruid en klein springzaad. In de zonnige bosranden bloeit Jacobskruiskruid uitbundig.
Juni is een overgangsmaand wat bloeiende planten betreft. Dalkruid, de laatste voorjaarsbloeier bloeit nog en de eerste zomerbloeiers bloeien. De roze bloempjes van Robertskruid, geel nagelkruid, bosereprijs, braam en boswederik vallen nu op. In de bosrand bloeit gewone vlier. De vruchten van de hyacinten rijpen om begin juli zaden vrij te laten.
Een groen diffuus licht kleurt nu het bos. Dat komt omdat de bladeren van de bomen het groene deel van het zonlicht niet opvangen voor de bladgroenwerking, maar het weerkaatsen. Aan de bloemstelen van de hyacinten hangen dikke groene bolvormige vruchten waaruit eind juni, begin juli zaden gaan vallen. Grote muur bloeit mooi. Ook Robertskruid is een opvallende bloeier. De paden liggen vol met mannelijke bloemen van de beuken. Het zou een goed beukenjaar kunnen worden, met veel vruchten. Na de lindes zijn ook op de bladeren van de ruwe iep gallen te vinden. De groene knotsvormige gal van de iep-grasluis en de kleinere knobbelvormige gallen van de iepenknobbelmijt op de gladde iep Op de bovenkant van de bladeren van de gewone esdoorn zijn al veel rode hoornvormige galletjes te vinden van de esdoornhoornmijt en aan de onderkant de bolvormige gallen veroorzaakt door de esdoorngalwesp.
Van het paars bloementapijt is nu niets meer te zien. De hyacinten zijn er nog, maar vallen niet meer op. Waar een maand geleden mooie klokvormige paarsblauwe bloemen hingen, vormen zich nu de vruchten die eind juni de zaden zullen vrijgeven. Intussen zijn andere mooie bloemen te vinden. Gelukkig staan die langs de lichtrijkere randen van de paden en zijn daardoor gemakkelijk te zien. Bloeiende witte rapunzel komt niet langs elk pad voor, maar is wel zeer mooi. Gele dovenetel is algemener en bloeit al een tijdje. Zeldzamer in het bos is Lievevrouwbedstro met zijn prachtige spierwitte bloemen. Lager bij de grond zijn de gele bloempjes te vinden van boswederik. Vooral in de schaduw van de naaldbomen bloeit witte klaverzuring met de tere paarse lijntjes op de witte bloemblaadjes. Salomonszegel is een forsere plant. De witte bloemen hangen onder het grote overhangende blad. Van Lelietje-van-dalen zijn wel veel blaadjes te zien, maar niet elke plant bloeit. Op de vochtige en kalkrijke plaatsen blijft daslook voor een wit naar look geurend tapijt zorgen. En in de bosranden bloeit de éénstijlige meidoorn volop. Look-zonder-look blijft ook een opvallende bloeier. Dalkruid bloeit nog niet.
De zomerse temperaturen van de voorbije dagen hebben er voor gezorgd dat het kronendak bijna helemaal gevuld is met blaadjes. Slechts op enkele meer open plaatsen kan de zon nog tot aan de bloemen. De hyacinten verwelken en vormen vruchten. De witte bloemen van daslook vormen nu mooie tapijten. Salomonszegel met zijn overhangende bloeiwijze en witte hangende bloemen bloeit. Witte klaverzuring blijft mooi bloeien in de schaduw van de naaldbomen en ook éénbes bloeit. Langs de bosranden bloeit amandelwolfsmelk en de struikvormige gewone vogelkers.
De zon geraakt al heel wat moeilijker tot aan de bloemen, maar voor wie van niet te ver hoeft te komen, blijft het de moeite om deze week een bezoek aan het bos te plannen. De eerst bloeiende hyacinten zijn aan het verwelken en het bloementapijt wordt stilaan bleker. In de valleien waar de bloei later op gang is gekomen, zijn de hyacinten nog mooi blauwpaars. Intussen bloeien ook grote muur, gele dovenetel en de wondermooie éénbes. Gelieve bij een bezoek aan het bos de allerbelangrijkste toegankelijkheidsregel na te leven aub: blijf steeds op de officiële paden om de reeds aangerichte schade aan de zeer kwetsbare vegetatie niet groter te maken. Blijf ook om foto’s te maken steeds op het verharde officiële pad. Het volstaat om een beetje te wandelen, de mooie plekjes zijn talrijk. Op zeer veel plaatsen staan de bloemen tot tegen de rand van het pad. U bevindt zich in kwetsbaar en beschermd natuurgebied. Gelieve dat te respecteren en niet te vernietigen.
Wie de volgende dagen komt genieten van het bos, gelieve niet in een van de vele gemaakte paadjes of open plekken te lopen die de voorbije 4 weken door onachtzame bezoekers gemaakt zijn (als het niet op de wandelkaart staat, is het geen pad ook al lijkt het op een pad). Op zeer veel plaatsen waar 4 weken geleden hyacinten stonden, is nu enkel kale grond te zien. Het wonderlijk mooie natuurfenomeen met tapijtvormende lentebloeiers in het Hallerbos is een kwetsbare en beschermde vegetatie. Betreding buiten de officiële paden is ten strengste verboden (en strafbaar). Er zijn geen officiële paadjes naar stronken en liggende dode bomen tussen de bloemen. Hyacinten verdragen geen betreding. En op plaatsen waar geen hyacinten staan, kunnen er geen komen als er op gelopen wordt en de bodem verdicht wordt. De bladeren van de hyacinten zijn nu een nieuwe bol aan het maken voor volgend jaar. Door ze te vertrappelen, wordt geen nieuwe bol gemaakt en komt volgend jaar een kale plek in de plaats. Waar op de dorre beuken- of eikenblaadjes gestapt wordt tussen de bloemen gaat in september het kleine worteltje dat uit het hyacintenzaadje komt niet kunnen in de grond dringen en zal er geen nieuw plantje komen in de toekomst. Daarom dat de kale plekken langs de paden elk jaar groter worden en er steeds meer sluippaden (niet officiële paden) ontstaan. Wil je van dit prachtig bos nog lang genieten en het mee beschermen? Blijf dan steeds op de officiële paden en stap nooit op plaatsen waar dorre blaadjes liggen en vertrappel geen hyacintenbladeren. Dank u!
