De mooie periode met de wilde narcissen is een week eerder geëindigd dan de voorbije jaren. En dat ligt vooral aan de vele, intense regenbuien van de voorbije weken. Hier en daar is nog een late bloeier te zien. Op zonnige dagen zijn de bosanemonen nu de meest opvallende lentebloeier. Hun witte bloemen richten zich naar de zon om zoveel mogelijk warmte op te vangen en zo de bestuivers te lokken. Hun bloemen staan zo dicht bij elkaar dat het lijkt dat er sneeuw in het bos ligt. In de bosrand bloeit naast de boswilg en de sleedoorn nu ook de zoete kers. De witte, kort bij elkaar staande bloesems vallen van ver op. Hier en daar bloeit een wilde hyacint. Maar waar een blauw bloementapijt verwacht wordt, is het vooral het groen van de hyacintenbladeren dat de bosbodem kleur heeft. Gisteren is gestart met het plaatsen van het touw om de bezoekers op de paden te houden en zo de tredgevoelige vegetatie te beschermen en de fauna niet te verstoren. Maar waar geen touw komt, dient iedereen ook op steeds op de paden te blijven. Heel het bos is beschermd natuurgebied. Elke week ziet het bos er nu anders uit en is het heerlijk genieten van de ontluikende lente.
