Bloeiperiode 2024

De bosanemonen leggen in grote delen van het bos een mooi wit bloementapijt. Maar dan moet de zon ook wel van de partij zijn, anders blijven de bloemen dicht om het stuifmeel droog te houden en bij regen vliegen de bestuivers (hommels, bijen en zweefvliegen) toch niet door het bos. Intussen bloeien er meerdere andere lentebloeiers: pinksterbloem, bleeksporig bosviooltje, gevlekte aronskelk, bosbingelkruid en witte klaverzuring. Bladeren ontluiken bij struiken en lage bomen: vlier, hazelaar, sleedoorn, haagbeuk, gewone esdoorn en linde. In de delen van het bos met eiken waar ook veel andere soorten groeien, wordt de doorkijk daardoor al moeilijker. In de delen met beuken en op de flanken van de valleien waar enkel wilde hyacinten groeien, vallen vooral hun smalle nog groeiende bladeren op en kleuren de bosbodem daar helemaal groen. Een blauw bloementapijt ligt er nog niet. Maar op de plateaus, die de hele dag door de zon opgewarmd worden, zijn wel al bloeiende hyacinten te vinden. De bloeistengels moeten nog strekken en zitten nog wat verborgen tussen de bladeren. Elke week is het een andere beleving in het bos. Het blijft genieten van de ontluikende lente.

De mooie periode met de wilde narcissen is een week eerder geëindigd dan de voorbije jaren. En dat ligt vooral aan de vele, intense regenbuien van de voorbije weken. Hier en daar is nog een late bloeier te zien. Op zonnige dagen zijn de bosanemonen nu de meest opvallende lentebloeier. Hun witte bloemen richten zich naar de zon om zoveel mogelijk warmte op te vangen en zo de bestuivers te lokken. Hun bloemen staan zo dicht bij elkaar dat het lijkt dat er sneeuw in het bos ligt. In de bosrand bloeit naast de boswilg en de sleedoorn nu ook de zoete kers. De witte, kort bij elkaar staande bloesems vallen van ver op. Hier en daar bloeit een wilde hyacint. Maar waar een blauw bloementapijt verwacht wordt, is het vooral het groen van de hyacintenbladeren dat de bosbodem kleur heeft. Gisteren is gestart met het plaatsen van het touw om de bezoekers op de paden te houden en zo de tredgevoelige vegetatie te beschermen en de fauna niet te verstoren. Maar waar geen touw komt, dient iedereen ook op steeds op de paden te blijven. Heel het bos is beschermd natuurgebied. Elke week ziet het bos er nu anders uit en is het heerlijk genieten van de ontluikende lente.

De wilde narcissen hebben niet lang kunnen genieten van het warmere weer. Door de vele intense regenbuien de voorbije tijd zijn veel bloemen beschadigd. De bosanemonen zijn nu de opvallendste lentebloeier in het bos. Op een zonnige dag vullen hun bloemen de bosbodem met ontelbare sneeuwwitte sterretjes. Die blijven de zon volgen om zoveel mogelijk warmte op te vangen waarmee ze de bestuivers naar hun meeldraden en stamper lokken. In de lichtrijke bosranden bloeit aardbeiganzerik. Boswilgen blijven met hun katjes hommelkoninginnen en vlinders lokken. Ook de witte bloesems van de sleedoorn worden druk bezocht. In de wat schaduwrijke bosranden bloeit kleine maagdenpalm. Hun relatief grote blauwe bloemen vallen op tussen de donkergroene bladeren. Speenkruid zorgt voor gele sterretjes langs de bospaden. En de bladeren van de wilde hyacinten blijven tevoorschijn komen tussen en door de dorre oude beukenbladeren. En wie wat geluk heeft, kan een ree ontmoeten.

Nog niet alle wilde narcissen staan in bloei. Gelukkig want die welke al een tweetal weken bloeien, vertonen de sporen van de vele regenbuien. Waar de zon heel de dag voor warmte kan zorgen op de bosbodem verschijnen de eerste kleine groepjes bloeiende bosanemonen. Langs de randen van de paden steken, tussen hun diepgroene hartvormige bladeren, de gele ‘stervormige’ bloempjes van speenkruid de kop op. In de bosranden bloeit aardbeiganzerik. De blauwe bloemen van kleine maagdenpalm horen traditiegetrouw ook bij de eerste bloeiende voorjaarsbloeiers. De hazelaars zijn intussen uitgebloeid. In de bosrand vallen nu de gele bloempjes van de gele kornoelje, de bloeiende katjes van de boswilg en de spierwitte bloemen van de sleedoorn op. Vooral de bloemen van de boswilg en sleedoorn worden op zonnige dagen druk bezocht door bijen, hommelkoninginnen en vlinders (atalanta, dagpauwoog en citroenvlinder) die als imago (volwassen vlinder) overwinterd hebben en op zoek zijn naar voedsel (stuifmeel en nectar). De bladeren van de wilde hyacinten blijven door de dorre beukenbladeren priemen en zorgen er voor dat de bosbodem beetje bij beetje groen kleurt.

De eerste wilde narcissen staan in bloei. In de bosrand bloeit gele kornoelje en de sleedoorn met zijn spierwitte bloemen. In het bos staan al forse pijlvormige bladeren van de gevlekte aronskelk. Kleine bosanemonen ontluiken hier en daar, met meteen ook al een klein bloemknopje. De bladeren van de wilde hyacinten priemen door de dorre beukenbladeren.

Het bos blijft groeien. Op een tweede grote plantplaats aan de rand van het bos worden boompjes geplant. Boven de horizon van het bos steken al enkele maanden twee grote kranen uit. De brug van de Vlasmarktdreef over de RO is daar vorig jaar afgebroken en wordt vervangen door een ecoduct. De werken verlopen vlot maar zullen pas klaar zijn een eind na de bloeitijd van de hyacinten. In de bosranden verschijnen de eerste witte bloemen aan de sleedoorn. En in de randen van de paden zijn de hartvormige bladeren van speenkruid al te zien.